• aktualności
• sponsorzy
• akredytacje dla dziennikarzy
• akredytacje dla gości
• galeria
• videorelacje
• zgłoszenie filmu

Janusz Gajos gwiazdą festiwalu „Wisła”

Celem Festiwalu Filmów Polskich „Wisła” jest promocja polskiego kina i sztuki filmowej w Rosji. Każdego roku organizatorzy zapraszają wyjątkowe postaci. Tegoroczną gwiazdą, piątej edycji „Wisły” będzie nie kto inny jak – Janusz Gajos.

Janusz Gajos jest jednym z najbardziej cenionych i uznanych polskich aktorów. Podczas całej swojej kariery zagrał w około 90 filmach. Doskonale sprawdza się w bardzo zróżnicowanym repertuarze (zarówno w rolach dramatycznych, jak i komediowych; filmach sensacyjnych, kostiumowych czy dramatach), każdorazowo tworząc – nawet jako aktor drugoplanowy – wyrazistych i przekonujących bohaterów.

"Nigdy się nie przejmuję tym, czy gram pisarza, lekarza, hydraulika, ponieważ zawsze gram człowieka" - mówił aktor.

Janusz Gajos jest aktorem wielowymiarowym. Popularność przyniosła mu rola Jaka w filmie telewizyjnym „Czterej pancerni i pies”. Zagrał w bardzo ważnych filmach Krzysztofa Kieślowskiego takich jak: „Trzy kolory: Biały” oraz „Dekalog IV”.

Grywał na deskach największych polskich teatrów - Powszechnego czy Dramatycznego. Wcielił się w postać “Swidrygajłowa” w adaptacji „Zbrodni i kary” Fiodora Dostojewskiego czy kolejnej postaci z rosyjskiej klasyki - Horodniczego w „Rewizorze” Mikołaja Gogola - inscenizacji Andrzeja Domalika.

Janusz Gajos jest laureatem wielu nagród za swoje osiągnięcia filmowe i teatralne, w tym nagród od publiczności. Jest zdobywcą dwóch Wiktorów (1987, 1993) oraz jednego Super Wiktora.

Podczas festiwalu zostaną pokazane dwa filmy z jego udziałem: „Mniejsze zło” Janusza Morgensterna oraz „Wygrany” Wiesława Saniewskiego.

Film „Mniejsze zło” w podstawowej warstwie ma być opowieścią o młodym studencie, owładniętym chęcią zostania pisarzem, który w latach 1980 - 82, a więc w realiach późnego PRL-u, zaczyna funkcjonować jako uznany autor. I choć nie napisał samodzielnie żadnej książki udaje mu się lawirować i nieźle prosperować finansowo. Motorem działania głównego bohatera jest obsesja bycia k i m ś, osiągnięcia znaczącego, powszechnie zauważalnego sukcesu. W tamtej epoce pozycję zapewniał sam fakt bycia pisarzem. Bohater sięga więc po odpowiednie sposoby, nie cofając się przed plagiatem. Zyskuje status znanego prozaika i autora nadawanego w zachodnich rozgłośniach słuchowiska. Bogata paleta chwytów zastępuje jednak prawdziwą twórczość, bowiem bohater nie potrafi pisać. Utwory, dzięki którym funkcjonuje, po prostu w sprzyjających okolicznościach wykorzystał. Nie miał skrupułów, bo bacznie obserwował otoczenie, od własnego ojca poczynając i łatwo pojął, że najszybciej pną się w górę cwaniacy i że w bagnistych realiach PRL-u takim jest najłatwiej. Wyrzuty sumienia wyklucza dzięki obłudnemu przekonaniu, że przecież nikomu nie robi krzywdy, a wykorzystane utwory nie mogłyby zaistnieć, gdyby ich pod swoim nazwiskiem nie opublikował. Funkcjonowanie ułatwia mu termin-klucz, który stale z różnych ust słyszy: owo „mniejsze zło”.

„Wygrany” w reż. Wiesława Saniewskiego z 2011 to koprodukcja Polsko-Amerykańska. Oliver (Paweł Szajda), młody amerykański pianista polskiego pochodzenia, nie wytrzymując presji matki i wyrachowanego agenta, po rozstaniu z żoną przyjeżdża do Polski, gdzie zrywa europejskie tournee. Traci wszystko: miłość, uznanie i świetnie zapowiadającą się karierę, ma przy tym do spłacenia olbrzymi dług. W hotelowym barze spotyka Franka (Janusz Gajos), byłego profesora matematyki, namiętnego gracza i znawcę wyścigów konnych. Dzięki niemu pianista poznaje Kornelię (Marta Żmuda Trzebiatowska), piękną, nieco tajemniczą kobietę, która staje mu się coraz bliższa. Między młodym i starym bohaterem rodzi się bezinteresowna, chwilami szorstka, męska przyjaźń. Frank wprowadza Olivera w świat swojej pasji, pokazuje, że można żyć "po swojemu". Dzięki Frankowi chłopak odzyskuje wiarę w siebie. W czasie pobytu na wyścigach w Baden-Baden młody Amerykanin spotyka światowej sławy jurora konkursów pianistycznych, prof. Karloffa (Wojciech Pszoniak). Juror informuje Olivera, że zabrał mu zwycięstwo w Konkursie Chopinowskim w Warszawie. Zszokowanemu chłopakowi proponuje układ, który wyniesie go na pianistyczne szczyty.